Ο Γιώργος Τζαβέλλας γεννήθηκε στα Εξάρχεια το 1916 και ήταν απόγονος της ηρωικής οικογένειας των αγωνιστών του 1821. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στην διάρκεια του Πολέμου έλαβε μέρος στο αλβανικό μέτωπο. Σε ηλικία 20 ετών είδε το πρώτο του θεατρικό έργο «Ο Κλέφτης της Καρδιάς μου», το οποίο είχε συγγράψει με τον φίλο του Ν. Τσιφόρο, να ανεβαίνει από το θίασο Μακρή–Χαντά–Οικονόμου. Την ίδια χρονιά άνοιξε τον κινηματογράφο  «Ρουαγιάλ» στην οδό Πατησίων. Το 1946 ο θίασος Μυράτ-Λογοθετίδη ανέβασε στο θέατρο Κοτοπούλη–Ρεξ τη δραματική του κωμωδία «Το Παραμύθι του Φεγγαριού». Από το 1951 στράφηκε στην επιθεώρηση. Το 1959 ανέβασε την κωμωδία του «Η Γυνή να Φοβείται τον Άνδρα» με τον θίασο Λογοθετίδη στο θέατρο «Αθηνών». Παρ’ όλη τη συμμετοχή του στα θεατρικά δρώμενα, η μεγαλύτερη προσφορά του ήταν στο χώρο του κινηματογράφου. Ενώ υπήρξε αυτοδίδακτος, σχεδόν όλες οι ταινίες του αποτέλεσαν ορόσημα στην εξέλιξη του ελληνικού κινηματογράφου. Η πρώτη του ταινία «Χειροκροτήματα» ήταν η πρώτη τεχνικά άρτια ταινία του ελληνικού κινηματογράφου. Εκτός από το άψογο ντεκουπάρισμα, οι ηθοποιοί για πρώτη φορά κατέκτησαν την κινηματογραφική υποκριτική απλότητα, μακριά από τη θεατρικότητα που χρησιμοποιούσαν στις προπολεμικές ταινίες. Η τρίτη του ταινία «Μαρίνος Κονταράς (1948)» ήταν η πρώτη ελληνική ταινία που πήρε μέρος σε ξένο Φεστιβάλ και συγκεκριμένα στο Κνοκ – Λε- Ζουτ στις Βρυξέλλες το 1948. Η τέταρτη ταινία του, «Ο Μεθύστακας (1950)», έγινε η εμπορικότερη ταινία από καταβολής ελληνικού κινηματογράφου και έκανε το ελληνικό κοινό να προσέξει τις εγχώριες παραγωγές, που άρχισαν να κόβουν περισσότερα εισιτήρια από τις ξένες. Με το «Σωφεράκι»  το1953 δημιούργησε τον πρώτο σταρ του ελληνικού κινηματογράφου, τον Μίμη Φωτόπουλο, που έγινε ο πιο περιζήτητος ηθοποιός της δεκαετίας του ’50. Η «Ιστορία Κάλπικης Λίρας (1955)» ήταν η πρώτη σπονδυλωτή ταινία του ελληνικού κινηματογράφου και η πρώτη ταινία που προβλήθηκε στις αίθουσες του εξωτερικού. Τέλος η «Αντιγόνη (1962)» ήταν η πρώτη ολοκληρωμένη προσπάθεια μεταφοράς αρχαίας τραγωδίας στον κινηματογράφο. Σκηνοθέτησε συνολικά 12 ταινίες και υπήρξε σεναριογράφος όλων των δημιουργιών του. Η τελευταία ταινία που γύρισε ήταν «Η Γυνή να Φοβείται τον Άνδρα (1965)». Ο Θάνατος της αγαπημένης του γυναίκας το Δεκέμβριο του 1969 τον απομάκρυνε αρκετά από τα καλλιτεχνικά δρώμενα. Μέχρι το τέλος της ζωής του αφιερώθηκε στη συγγραφή της αυτοβιογραφίας του και την τακτοποίηση του κινηματογραφικού αρχείου. Υπήρξε ο πρώτος «μεγάλος» σκηνοθέτης του ελληνικού κινηματογράφου. Πέθανε στις 18 Οκτωβρίου 1976.