Ο Αλέκος Σακελλάριος γεννήθηκε στην Αθήνα στις 7 Νοεμβρίου του 1913. Οι νομικές σπουδές του στο Πανεπιστήμιο Αθηνών εκτοπίστηκαν από πολύ νωρίς από τις ζωηρές δημοσιογραφικές του ανησυχίες.
Σαν δημοσιογράφος ξεκίνησε από τα μαθητικά του χρόνια με την έκδοση της χειρόγραφης εφημερίδας «Μαθητής», που συνέτασσε με τον παιδικό του φίλο Τάσο Βουρνά. Αργότερα με τον φίλο του Χρήστο Γιαννακόπουλο συνεργάστηκε στην έκδοση της εφημερίδας «Το Εικοσιτετράωρο» και των περιοδικών «Πρωτεύουσα» και «Σαββατοκύριακο». Διετέλεσε επίσης και διευθυντής της «Εβδομάδας», ενός από τα καλύτερα περιοδικά της εποχής του. Ως δημοσιογράφος συνεργάστηκε για 40 χρόνια με τις μεγαλύτερες εφημερίδες και περιοδικά όπως «Ελεύθερη Ελλάδα», «Ακρόπολις», «Καθημερινή», «Απογευματινή», «Μάχη», «Ελεύθερος Κόσμος», «Εθνικός Κήρυξ», «Ελεύθερος Τύπος»κ.α.. Εκτός από τη δημοσιογραφία ασχολήθηκε με όλα τα είδη του γραπτού λόγου και ιδιαίτερα με το θέατρο. Πρωτοεμφανίστηκε γράφοντας νούμερα σε επιθεωρήσεις, όπως «τη Διδακτόρισσα» και «το Μπουμπούκι».Το 1935 ο θίασος του Πέτρου Κυριακού ανέβασε στο θέατρο Κοτοπούλη το πρώτο του θεατρικό έργο που έγραψε μαζί με τον Μήτσο Βασιλειάδη και είχε τίτλο «ο Βασιλιάς του Χαλβά». Η επιτυχία του έργου του ήταν τεράστια και η παράσταση διήρκησε για ένα χρόνο σε εποχές που ένας μήνας θεατρικών παραστάσεων ήταν μεγάλη επιτυχία. Ακολούθησαν τα έργα «Ταξίδι στ’ Αλγέρι» , «Μποέμης Αθήνας», «το Ρόδο του Ισπαχάν» και πολλά άλλα. Σε πολλές από τις θεατρικές του επιτυχίες συνεργάστηκε με τον παιδικό του φίλο, Χρήστο Γιαννακόπουλου. Στην πλούσια καριέρα του έγραψε ή συνέγραψε 180 θεατρικά έργα τα περισσότερα από τα οποία μεταφέρθηκαν στη μεγάλη οθόνη. Το κινηματογραφικό του έργο περιλαμβάνει 63 σενάρια και 51 σκηνοθετικές δημιουργίες Μερικά από αυτά είναι «οι Γερμανοί ξαναρχονται(1948)», «Ένα βότσαλο στη λίμνη(1952)», «Σάντα Τσικίτα(1953)», «Δεσποινίς ετών 39(1954)», «Ούτε γάτα Ούτε ζημιά(1955)», «Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο(1955)», «Δελησταύρου και υιός(1957)», «Η θεία απ' το Σικάγο(1957)», «Ένας ήρωας με παντούφλες(1958)», «ο Θύμιος τα κανε θάλασσα(1959)», «Τα κίτρινα γάντια(1960)», «Αλίμονο στους νέους(1961)», «Χαμένα όνειρα(1961)», «Όταν λείπει η γάτα(1962)», «Πολυτεχνίτης και Ερημοσπίτης(1963)», «Ο φίλος μου ο Λευτεράκης(1963)», «Χτυποκάρδια στο θρανίο(1963)», «ο Παράς και ο Φουκαράς(1964)», «Θα σε κάνω βασίλισσα(1964)», «Η Σωφερίνα(1964)», «Μοντέρνα Σταχτοπούτα(1965)», «Περάστε την πρώτη του μηνός(1965)», «Υπάρχει και φιλότιμο(1965)», ««Διπλοπενιές(1966), η Κόρη μου η Σοσιαλίστρια(1966)», «Καλώς ήλθε το δολάριο(1967)», «ο Σπαγγοραμένος(1967)», «Καπετάν φάντης μπαστούνι(1968)», «ο στρίγγλος που έγινε αρνάκι(1968)» «Ο Ρωμιός έχει φιλότιμο(1968)», «Κρεββατομουρμούρα(1971)», «ο άνθρωπος που γύρισε από τη ζέστη(1972)». Το πρώτο του έργο το σκηνοθέτησε το 1946. Είχε γράψει το σενάριο «Παπούτσι από τον τόπο σου» για τη Φίνος Φιλμ, το οποίο θα σκηνοθετούσε η Γ.Τζαβέλλας ή ο Δ.Ιωαννόπουλος. Επειδή όμως κανένας από τους δύο δε δέχτηκε την πρόταση της Φίνος φιλμ. η εταιρεία του πρότεινε να το σκηνοθετήσει ο ίδιος. Χωρίς καμία γνώση για την κινηματογραφική τεχνική και με τη συμπαράσταση του παραγωγού του πέρασε στη κινηματογραφική σκηνοθεσία. Ο Σακελάριος ήταν ασυναγώνιστος στα ταμεία στη δωδεκαετία 1955-1965 και έξι ταινίες του έφτασαν στην κορυφή του ετήσιου καταλόγου εμπορικότητας. «Η καφετζού(1956)», «η Θεία από το Σικάγο(1957)», «Το ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο(1959)», «η Αλίκη στο ναυτικό(1961)», «το δόλωμα(19640» και «Η κόρη μου η σοσιαλίστρια(1966)». Η ταινία «Το ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο» βραβεύτηκε ως η καλύτερη ταινία στη ρετροσπεκτίβα 1955-1959, που διοργανώθηκε στη πρώτη βδομάδα ελληνικού κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης. Για τα θεατρικά του έργα «Ένα βότσαλο στη λίμνη» και «Θανασάκης ο Πολιτευόμενος» τιμήθηκε με το έπαθλο Ξενοπούλου το 1952 και το 1954 αντίστοιχα. Πέθανε στις 28 Αυγούστου το 1991.
