Η Τζένη Καρέζη (Ευγενία Καρπούζη) γεννήθηκε στην Αθήνα στις 12 Ιανουαρίου του 1933. (κατά άλλους στις αρχές της δεκαετίας του 30, και κατ΄ άλλους το 1937). Φοίτησε στη σχολή Καλογραιών Σεν Ζοζεφ. Μία επιτυχημένη της εμφάνιση στην «Αντιγόνη» του Σοφοκλή κατά τη διάρκεια σχολικής παράστασης το 1951 την ώθησε να γραφτεί λίγο αργότερα στη δραματική σχολή του Εθνικού θεάτρου.
Πριν ακόμη τελειώσει τις σπουδές της έπαιξε στο έργο «Πριν από το ηλιοβασίλεμα», ενώ η πρώτη της επίσημη εμφάνιση έγινε το 1954 στο θέατρο Κοτοπούλη δίπλα στη Μελίνα Μερκούρη με το έργο των Ρουσεν – Γκρέι «Ωραία Ελένη». Συνέχισε τη συνεργασία της με το θέατρο Κοτοπούλη και την περίοδο 1955-58 εμφανίστηκε στο Εθνικό παίζοντας πολύ σημαντικούς ρόλους σε κείμενα του Σαίξπηρ, Μίλλερ, Αντρέγιεφ, Τερζάκη, Ρώμα και Αριστοφάνη. Το καλοκαίρι του 1956 έπαιξε για πρώτη φορά στην Επίδαυρό, ενώ οι μεγάλες της προσωπικές επιτυχίες ξεκινάνε το 1959, όταν συγκροτεί δικούς της θιάσους παίζοντας με καταξιωμένους ηθοποιούς.
Η κινηματογραφική της καριέρα ξεκίνησε το 1955 με την ταινία «Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο». Από το ξεκίνημα της καθιερώθηκε ως πρωταγωνίστρια και έγινε ιδιαίτερα δημοφιλής παίζοντας με μοναδική άνεση σε κωμωδίες, δράματα και κομεντί. Πρωταγωνίστησε σε 32 ελληνικές ταινίες και μία συμπαραγωγή. Μερικές από τις ταινίες είναι οι «Δελησταύρου και υιός (1957)», «Η θεία απ΄ το Σικάγο (1957)», «Λατέρνα, φτώχεια και γαρίφαλο (1957)», «Ραντεβού στην Κέρκυρα (1960)», «Το κοροϊδάκι της δεσποινίδος (1960)», «Η Χιονάτη και τα επτά γεροντοπαλίκαρα (1960)», «Ποια είναι η Μαργαρίτα (1961)», «Τα κόκκινα φανάρια (1963)», «Λόλα (1964)», «Δεσποινίς διευθυντής (1964)», «Μια τρελή, τρελή οικογένεια (1965)», «Τζένη-Τζένη (1966)», «Κοντσέρτο για πολυβόλα (1967)», «Μια γυναίκα στην αντίσταση (1970)», «Μαντώ Μαυρογένους», «Λυσιστράτη (1972)»κ.α..
Το 1962 παντρεύτηκε τον Ζάχο Χατζηφωτίου, ενώ η γνωριμία της με τον Κ.Καζάκο το 1967 αποδείχτηκε ανθεκτικότερη, καθώς μαζί θα συνεχίσουν στη ζωή, στο θέατρο και στο σινεμά, μέχρι το τέλος του βίου της. Το 1973 ξεκίνησε το πολιτικοποιημένου θεάτρο και φυλακίστηκε από τη χούντα μαζί με το σύζυγό της για την παράσταση σταθμό «Το μεγάλο μας τσίρκο». Από το 1978 και μετά συνέχισε με θέατρο ρεπερτορίου στο δικό της θέατρο «Αθήναιον», ενώ προς τα τέλη της δεκαετίας του 80 ασχολήθηκε με την αρχαία τραγωδία. Επίσης υπήρξε παραγωγός στην ταινία « η Νύφη το σκασε» και σεναριογράφος στην ταινία «Ερωτική συμφωνία(1972)»
Πέθανε στις 27 Ιουλίου 1992.
