Ο Ορέστης Λάσκος γεννήθηκε το 1908 στην Ελευσίνα από πλούσια οικογένεια. Αρχικά ακολούθησε στρατιωτική καριέρα στο Πολεμικό Ναυτικό, την οποία όμως αργότερα εγκατέλειψε. Σπούδασε υποκριτική στη Σχολή Θεάτρου του Δημήτρη Γαζιάδη (Dag Film).

Το 1928 εμφανίστηκε για πρώτη φορά ως ηθοποιός στην ταινία «Έρως και Κύματα», ενώ το 1929 έγραψε το σενάριο για τρείς ταινίες της «Dag»  που σημείωσαν μεγάλη εμπορική επιτυχία. Στις αρχές του 1930 εντάχθηκε στο δυναμικό της νεοϊδρυθείσας «Ολύμπια Φιλμ» του Παναγιώτη Δαδήρα. Παρέμεινε εκεί όμως μόνο για ένα χρόνο και την επόμενη χρονιά ίδρυσε δική του εταιρεία και ξεκίνησε να σκηνοθετεί. Δημιούργησε την πιο καλλιτεχνική ταινία του προπολεμικού κινηματογράφου το 1931 με τίτλο «Δάφνις και Χλόη». Η ταινία χαρακτηρίστηκε πρωτοποριακή λόγω γυμνών σκηνών.

Το 1932 εγκατέλειψε τον κινηματογράφο και αφιερώθηκε στην ποίηση, το μουσικό θέατρο και τη δημιουργία καλλιτεχνικών προγραμμάτων, τα λεγόμενα βαριετέ.

Μετά τον πόλεμο επέστρεψε στο σινεμά και από το 1953 ξεκίνησε η δεύτερη φάση της κινηματογραφικής του καριέρας δημιουργώντας κωμωδίες και κοινωνικά δράματα για μεγάλες εταιρείες παραγωγής. Σκηνοθέτησε συνολικά 54 ταινίες, έγραψε τα σενάρια για μερικές από αυτές ενώ σε 23 από τις ταινίες του πρωταγωνιστεί η σύζυγος του Μπεάτα Ασημακοπούλου. Μερικές από αυτές είναι οι «Τύφλα να' χει ο Μάρλον Μπράντο (1963)», «Μικροί και μεγάλοι εν δράσει (1963)», «Τα παληόπαιδα(1964)», «Ο μόδιστρος (1967)», «Το κορίτσι της οργής (1967)», «Ο γεροντοκόρος (1967)», «Ο Τσαχπίνης (1968)», «Ο χαζομπαμπάς (1967)», «Για ποιον χτυπά η κουδούνα (1968)», «Το στραβόξυλο (1969)», «Δάφνις και Χλόη (1969)», «Η κρεβατομουρμούρα (1971)», «Της ζήλιας τα καμώματα (1971)».

Εξέδωσε 8 ποιητικές συλλογές και τιμήθηκε με το βραβείο ποίησης από τον σύνδεσμο λογοτεχνών. Έγραψε μεταξύ άλλων, τα έργα «Αγριόχηνες», «Τάα – Ρόα», «Φρεγάτα και Πλοίαρχος Λάσκος».

Πέθανε στις 17 Οκτωβρίου 1992.