Ο Μιχάλης Κακογιάννης γεννήθηκε στη Λεμεσό της Κύπρου στις 11 Ιουνίου του 1922 από πλούσια μεγαλοαστική οικογένεια. Σπούδασε στο Λονδίνο νομικά και αργότερα ηθοποιία στη Central School of Dramatic Art  και σκηνοθεσία στην Old vic School .

Την περίοδο του Β Παγκόσμιου πολέμου εργάστηκε στο Λονδίνο ως εκφωνητής της ελληνικής υπηρεσίας του bbc. Την περίοδο 1947 – 50 εμφανίστηκε ως ηθοποιός σε διάφορες παραστάσεις του αγγλικού θεάτρου με αρκετά καλές επιδόσεις. Όταν ο Δ. Χορν τον κάλεσε στην Ελλάδα το 1953 για να σκηνοθετήσει μία ταινία για λογαριασμό του θιάσου που είχε τότε με τη Λαμπέτη και τον Παππά, εκείνος βρισκόταν στην Αμερική προς αναζήτηση κεφαλαίων για τη ταινία του Ερόικα που στηριζόταν στο ομώνυμο έργο του Κ.Πολίτη. Είχε αποφασίσει να ασχοληθεί αποκλειστικά με τη σκηνοθεσία στο θέατρο και στον κινηματογράφο.

Η πρώτη του ταινία ήταν το «Κυριακάτικο ξύπνημα(1954)» μία χαριτωμένη κομεντί που σημείωσε όμως μεγάλη εισπρακτική επιτυχία. Η μεγάλη του αναγνώριση ήρθε με την δεύτερή του ταινία «Στέλλα (1955)» που τιμήθηκε με την «Χρυσή Σφαίρα», καλύτερης ξένης ταινίας των Αμερικάνων κριτικών και κατέκτησε υποψηφιότητα για όσκαρ ενδυματολογίας. Η τρίτη του ταινία «Tο κορίτσι με τα μαύρα(1956)» καθιέρωσε την Ε. Λαμπέτη στο διεθνές στερέωμα ενώ ο ίδιος κατέκτησε και πάλι τη Χρυσή σφαίρα καλύτερης ξένης ταινίας για το 1957. Το «Tελευταίο ψέμα» το 1958 ήταν η πρώτη συνεργασία του σκηνοθέτη με τη Φίνος Φιλμ. Το 1960 ολοκλήρωσε το νεανικό του όνειρο με την ταινία «Ερόικα» που γύρισε με ερασιτέχνες ηθοποιούς και κέρδισε το βραβείο σκηνοθεσίας στο ΦΕΚΘ. Το 1962 σκηνοθέτησε την ταινία «Ηλέκτρα», σε διασκευή δική του στο κλασσικό έργο του Ευριπίδη. Μέχρι σήμερα θεωρείται η καλύτερη μεταφορά αρχαίας τραγωδίας στον κινηματογράφο. Η ταινία ήταν υποψήφια για όσκαρ καλύτερης ξένης ταινίας, κέρδισε τρία βραβεία στις Κάννες και τα τρία σημαντικότερα στο ΦΕΚΘ (καλύτερης ταινίας, καλύτερης σκηνοθεσίας και α γυναικείου ρόλου). Μετά από τη θριαμβευτική πορεία της ταινίας που του χάρισε μία διεθνή ακτινοβολία σκηνοθέτησε σε πολλά μέρη του κόσμου παραστάσεις αρχαίας τραγωδίας, παραστάσεις πρόζας και όπερας. Η πορεία του προς την παγκόσμια καταξίωση ολοκληρώθηκε με την 7^η ταινία του, διεθνούς παραγωγής, «Αλέξης Ζορμπάς(1964)», που κέρδισε τέσσερα βραβεία όσκαρ και επτά υποψηφιότητες. Στη συνέχεια γύρισε και άλλες ταινίες με ξένα κεφάλαια «Χαμένο κορμί», «Όταν τα ψάρια βγήκαν στη στεριά», «Γλυκιά πατρίδα», «Τρωάδες» και «Ιφιγένεια». Είναι από τους ελάχιστους σκηνοθέτες του ελληνικού κινηματογράφου με τόσες πολλές μεγάλες και διεθνείς διακρίσεις.