Ο Φιλοποίμην Φίνος γεννήθηκε στην Τιθορέα Λοκρίδος το  1908 από εύπορη οικογένεια. Σπούδασε νομικά και πολιτικές επιστήμες και παράλληλα έμαθε τρεις ξένες γλώσσες. Ο πατέρας του ήταν γιατρός, αλλά είχε και στην κατοχή του κινηματογραφικές αίθουσες στην Αθήνα και στην Επαρχία. Ο Φιλοποίμην μόλις αποφοίτησε το 1928 από τη Σχολή του ανέλαβε τις κινηματογραφικές αίθουσες του πατέρα του και ήρθε πρώτη φορά σε επαφή με τον κινηματογράφο. Το 1930 ήταν ο πρώτος που παρουσίασε τον ομιλούντα κινηματογράφο στο ελληνικό κοινό σε μία από τις θερινές του αίθουσες, το «Αλκαζάρ». Επίσης είναι ο πρώτος στην Ελλάδα που κατασκεύασε μηχανήματα για την εγγραφή του ήχου και ο πρώτος που έκανε σύγχρονη εγγραφή του ήχου πάνω στο φιλμ. Για την αστείρευτη εφευρετικότητα του και την ικανότητά του να επισκευάζει και να ανασκευάζει κάθε είδους κινηματογραφικό μηχάνημα του δόθηκε ο τίτλος «ο άνθρωπος με το κατσαβίδι». Το 1935 έκανε την πρώτη του απόπειρα να γυρίσει μία ταινία με τίτλο «Νερωμένο Κρασί», αλλά τα γυρίσματα σταμάτησαν πριν ολοκληρωθεί η ταινία. Σε ηλικία 31 χρονών ίδρυσε στο Καλαμάκι το Ελληνικό Κινηματογραφικό Στούντιο μαζί με τους Σκούρα, Χλοϊδη και Προβελέγγιο. Εκεί γυρίστηκε η πρώτη ολοκληρωμένη ταινία «Το τραγούδι του χωρισμού», που όμως θεωρήθηκε εμπορική αποτυχία. Ο Φίνος που είχε σκηνοθετήσει την ταινία αποφάσισε να μην ξανασκηνοθετήσει και να στραφεί στην παραγωγή. Το 1943 ύστερα από την ολοσχερή καταστροφή του στούντιο στο Καλαμάκι από τους γερμανούς προχώρησε  και ίδρυσε μόνος του τη δική του εταιρεία παραγωγής την οποία ονόμασε «Φίνος Φίλμ» Η πρώτη ταινία που παράχθηκε από τη Φίνος Φιλμ ήταν «Η φωνή της καρδιάς» που σημείωσε τεράστια εμπορική επιτυχία. Τον Ιανουάριο του 1944 συνελήφθηκε μαζί με τον πατέρα του από τους Γερμανούς για τη συμμετοχή τους στην αντίσταση. Ο ίδιος αφέθηκε ελεύθερος μετά από τέσσερις μήνες, αλλά ο πατέρας του εκτελέστηκε με άλλους 52 κρατούμενους. Η πορεία της εταιρείας του από το 1945 ως το 1970 ήταν ανοδική και μετέτρεψε τον κινηματογράφο στην Ελλάδα από ερασιτεχνική βιοτεχνία σε βιομηχανία. Οι ταινίες τις Φίνος Φίλμ είναι 186 στο σύνολο και διακρίνονται για την τεχνική τους αρτιότητα αλλά και την καλλιτεχνική τους ποιότητα. Πολλές από τις ταινίες του διακρίθηκαν στο ΦΕΚΘ, αλλά και σε ξένα φεστιβάλ κινηματογράφου. Συγκεκριμένα στο ΦΕΚΘ έχουν βραβευτεί οι ταινίες: «Μανταλένα1960» με τα βραβεία καλύτερού σεναρίου, α’ γυναικείου ρόλου και β’ ανδρικού ρόλου,  «Το ποτάμι(1960)» με τα βραβεία σκηνοθεσίας και μουσικής, «Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο (1959)» με το βραβείο καλύτερης ταινίας ρετροσπεκτίβας, η  «Ηλέκτρα(1962)» με τα βραβεία καλύτερης ταινίας μεγάλου μήκους, σκηνοθεσίας, α’ γυναικείου ρόλου, κριτικών καλύτερης ταινίας μεγάλου μήκους, κριτικών σκηνοθεσίας, κριτικών α’ γυναικείου ρόλου, κριτικών β’ γυναικείου ρόλου, κριτικών β’ ανδρικού ρόλου και κριτικών μουσικής, ο «Πυρετός στην άσφαλτο(1967)»  με τα βραβεία αρτιότερης παραγωγής, σκηνοθεσίας και α’ ανδρικού ρόλου, «Οι σφαίρες δεν γυρίζουν πίσω(1967)» με το  βραβείο μουσικής, ο «Πανικός(1969) με το  βραβείο μουσικής, ο «Αστραπόγιαννος(1970) με τα βραβεία αρτιότερης παραγωγής και α’ ανδρικού ρόλου, το «Ναι μεν αλλά.. (1972) με τα βραβεία σεναρίου και τιμητική διάκριση για το μοντάζ. Στο Φεστιβάλ Καννών η εταιρεία εκπροσωπήθηκε από την ταινία «Ηλέκτρα(1962) που κέρδισε τα βραβεία κινηματογραφικής μεταφοράς και ηχητικής επένδυσης. Στο φεστιβάλ Βερολίνου εκπροσωπήθηκε και πάλι από την «Ηλέκτρα(1962)» που κέρδισε την Αργυρή Δάφνη σκηνοθεσίας. Τέλος οι ταινίες «Ηλέκτρα(1962)» και «Το χώμα βάφτηκε κόκκινο(1963)» ήταν υποψήφιες για όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας το 1963 και το 1966 αντίστοιχα. Το 1970 λίγα χρόνια πριν από το θάνατό του κατασκεύασε στα Σπάτα το μεγαλύτερο στούντιο των Βαλκανίων με ότι τελειότερο υπήρχε σε εξοπλισμό και εγκαταστάσεις. Την ίδια χρονιά παρασημοφορήθηκε από το κράτος για την τεράστια συμμετοχή στην εξέλιξη του κινηματογράφου στην Ελλάδα. Το 1976 βραβεύτηκε από το ΦΕΚΘ για τη συνολική του προσφορά στον κινηματόγραφο, αλλά το βραβείο το παρέλαβε ο Αλ.Σακελλάριος αφού ο Φίνος ήδη ταλαιπωρείτο από την επάρατη νόσο.