Ο Γιάννης Δαλιανίδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 31 Δεκεμβρίου του 1923 από γονείς Ρωσοπόντιους πρόσφυγες. Υιοθετήθηκε σε πολύ μικρή ηλικία από την οικογένεια του Ναούμ και της Ολυμπίας Δαλιανίδη. Στη διάρκεια της κατοχής φυγαδεύτηκε στο Βελιγράδι σε ένα θείο του για να αποφύγει την πείνα και τις στερήσεις. Λίγο αργότερα βρέθηκε μόνος του στη Βιέννη, όπου και συνελήφθηκε και οδηγήθηκε για ένα μικρό διάστημα σε στρατόπεδο εργασίας ανηλίκων. Επέστρεψε στην Ελλάδα τα Χριστούγεννα του 1942 και σπούδασε στη δραματική σχολή του Ωδείου στη Θεσσαλονίκη. Συνέχισε τις σπουδές του στο χορό και στο θέατρο στην σχολή Μούσλιγκερ της Βιέννης.
Το καλλιτεχνικό του ντεμπούτο το πραγματοποίησε το 1946 στη Θεσσαλονίκη ως χορευτής με παρτενέρ τη χορεύτρια Καράλη, χρησιμοποιώντας το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο «Γιάννης Νταλ».
Το 1949 πρωτοεμφανίστηκε ως ηθοποιός στην ταινία «Δύο κόσμοι» του Νόβακ – Φιλίππου. Από το 1953 ως το 1957 εργάστηκε στην Αθήνα ως χορογράφος, χορευτής και ηθοποιός στο θέατρο και στον κινηματογράφο.
Το 1958 έκανε την πρώτη του χορογραφία στον κινηματογράφο στην ταινία «Χαρούμενοι Αλήτες» του Ντίμη Δαδήρα. Την ίδια χρονιά ο Δημήτρης Αθανασιάδης γύρισε το πρώτο κινηματογραφικό του σενάριο με τίτλο «οι Καυγατζήδες». Ακολούθησαν τα σενάρια, «ο Μιμίκος και η Μαίρη (1958)», «το Κορίτσι της Αμαρτίας (1958)» «το Αγοροκόριτσο (1959), «Ποια είναι η Μαργαρίτα (1961)».
Στη σκηνοθεσία πέρασε το 1959 με την ταινία «η Μουσίτσα» με την Αλίκη Βουγιουκλάκη, η οποία είχε μεγάλη εμπορική επιτυχία. Ακολούθησαν το «Το αγορι που αγαπώ (1960)», «Λαός και Κολωνάκι (1959)», «Ένας βλάκας και μισός (1960)», «το Κοροϊδάκι της Δεσποινίδος(1960)». Το 1961 συνεργάστηκε με τη «Φίνος Φιλμ» και παρουσίασε τον «Κατήφορο» με μεγάλη εισπρακτική επιτυχία. Τα επόμενα χρόνια ειδικεύτηκε στην κωμωδία και ιδιαίτερα στο μιούζικαλ. Μερικές από αυτές είναι «Μερικοί το προτιμούν κρύο (1962)», «Κάτι να καίει (1964)», «Τέντυ μπόυ αγάπη μου (1965)», «Κορίτσια για φίλημα (1965)», «Ραντεβού στον αέρα (1966)», «Οι θαλασσιές οι χάντρες (1966)», «Μια κυρία στα μπουζούκια (1968)», «Γοργόνες και μάγκες (1968)», «Μια Ελληνίδα στο χαρέμι (1971)» κ.α.. Έκανε και ταινίες με αστυνομικό και κοινωνικό περιεχόμενο. Συνολικά σκηνοθέτησε 76 ταινίες στις περισσότερες από τις οποίες έγραψε ο ίδιος το σενάριο.
Συνέχισε την καριέρα του σκηνοθετώντας σήριαλ στη τηλεόρασης.
