Ο Ορέστης Μακρής γεννήθηκε στην Χαλκίδα στις 30 Σεπτεμβρίου 1898. Σπούδασε φωνητική μουσική στο « Ωδείο Αθηνών» και πρωτοτραγούδησε στην χορωδία Οικονομίδη στην γενέτειρά του. Υπηρέτησε την στρατιωτική του θητεία στην Νικομήδεια της Μικρά Ασίας.
Το 1925 τον ανακάλυψε ο θίασος της Ροζαλίας Νίκα που αναζητούσε τενόρο και έτσι ξεκίνησε τις επίσημες εμφανίσεις του μετέχοντας στην οπερέτα «Τρεις Αγάπες (1925)». Αργότερα μαθήτευσε στον δάσκαλο της ελληνικής οπερέτας Γ. Παπαιωάννου (1927-28) και συνέχισε τις εμφανίσεις στο είδος αυτό μέχρι το 1930.
Τα επόμενα χρόνια πέρασε στην επιθεώρηση και τη μουσική κωμωδία όπου καθιερώθηκε και διέπρεψε επί 40 χρόνια, σκορπώντας το γέλιο με την ιδιότυπη δραματική ανάπτυξη των ρόλων του, χαρακτηριστικό της υποκριτικής ευφυΐας του. Το 1932 στην επιθεώρηση «Ο Παπαγάλος» ερμήνευσε για πρώτη φορά επί σκηνής τον τύπο του «Μεθύστακα», τον οποίο εμπνεύστηκε από ένα φίλο του αυθεντικό μπεκρή.
Στον κινηματογράφο ξεκίνησε το 1931 με την ταινία «Ο Μάγος της Αθήνας» του Αχ. Μαδρά. Είκοσι χρόνια αργότερα (1950) εμφανίστηκε στην μεγαλύτερη κινηματογραφική επιτυχία της δεκαετίας του 50’, τον «Μεθύστακα». Αλλά και η συνέχεια ήταν εξίσου σημαντική, καθώς σχεδόν όλες οι ταινίες στις οποίες πρωταγωνίστησε την δεκαετία του 50’ έγιναν μεγάλες επιτυχίες, ερμηνεύοντας μοναδικά δραματικούς και κωμικούς ρόλους σε κλασικές ταινίες.
Το 1955 απέδωσε τόσο αληθινά τον χαρακτήρα ενός μισητού ιδιοκτήτη, με αποτέλεσμα σε κεντρικό δρόμο της Αθήνας να του επιτεθούν γιατί θεώρησαν ότι ήταν ο πραγματικός ιδιοκτήτης. Κάθε ταινία του Ορέστη Μακρή θεωρείται χωρίς υπερβολή και μια ξεχωριστή δημιουργία ρόλου που σήμερα αποτελούν όλοι πρότυπα θεατρικής μελέτης του είδους.
Έλαβε μέρος σε 37 ταινίες. Μερικές από αυτές είναι «Η κάλπικη λίρα (1955)», «Η θεία απ΄ το Σικάγο (1957)», «Η κυρά μας η μαμή (1958)», «Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο (1959)», «Ο Θύμιος τα 'κανε θάλασσα (1959)», «Η Χιονάτη και τα 7 γεροντοπαλίκαρα (1960)», «Ο Αριστείδης και τα κορίτσια του (1964)», «Τα παλιόπαιδα(1964)» κ.α..
Για την γενικότερη προσφορά του τιμήθηκε από την πολιτεία με το παράσημο του Τάγματος του Φοίνικος.
Πέθανε στην Αθήνα στις 29 Ιανουαρίου 1975.
