Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας γεννήθηκε στις 13 Μαρτίου 1913 στην Αθήνα από εύπορη οικογένεια της Κωνσταντινούπολης. Φοίτησε ένα μικρό διάστημα στη σχολή Υπαξ. του Ναυτικού και στη συνέχεια πήγε στο Παρίσι για να σπουδάσει χρυσοχόος. Παρασυρμένος από το έντονο κλίμα φιλελευθερισμού που επικρατούσε στο Παρίσι, παράτησε τις σπουδές του και παραδόθηκε σε διασκεδάσεις. Αναζητώντας κάποιο εισόδημα για να ζήσει κατέληξε το 1931 κομπάρσος σε μία θεατρική παράσταση του Λουί Ζουβέ. Από εκεί και πέρα άρχισε η καριέρα του ως ηθοποιός. Έπαιξε στο γαλλικό θέατρο και τον κινηματογράφο σε ρόλους ζεν πρεμιέ με το όνομα Constant D’ Aras.
Το 1938 επέστρεψε στην Ελλάδα και ξεκίνησε τη θεατρική του καριέρα με το θίασο της Κατερίνας στο έργο «Το παράσημο της γριούλας».
Στον ελληνικό κινηματογράφο ξεκίνησε δύο χρόνια μετά με την ταινία «Το τραγούδι του χωρισμού».
Το 1941 ερμήνευσε τον πρώτο πρωταγωνιστικό του ρόλο στο θεατρικό έργο «Ο παίκτης» του Ντοστογιέφσκι με το θίασο του Μ.Μυράτ – Γ.Παππά. Το 1948 εμφανίστηκε για πρώτη φορά ως θιασάρχης με τη Μ. Μυράτ στο έργο «Βρώμικα χέρια», ενώ σημαντικές ήταν και οι συνεργασίες του με τους θιάσους Μ. Κοτοπούλη, Κατ. Ανδρεάδη, Μ. Κατράκη.
Στον κινηματογράφο συνέχιζε να γυρίζει ταινίες κυρίως σε ρόλους ζεν πρεμιέ. Μερικές από τις ταινίες αυτής της περιόδου είναι «Εκείνες που δεν πρέπει ν' αγαπούν(1951)», «Μαρία Πενταγιώτισσα(1957)», «Η μοίρα γράφει την ιστορία(1957)κ.α..
Το 1958 συγκρότησε για πρώτη φορά δικό του θίασο με τη Χρ.Σύλβα.
Στον κινηματογράφο από το 59’ και μετά εμφανιζόταν συχνά στο ρόλο του πατέρα γνωστών πρωταγωνιστριών. Μερικές από αυτές τις ταινίες είναι «Το αγοροκόριτσο (1959)», «Η Αλίκη στο ναυτικό(1961), «Χτυποκάρδια στο θρανίο(1963)», «ο Μπαμπάς μου και εγώ(1963)», «Η κόρη μου η σοσιαλίστρια(1966)».
Στο θέατρο από τα μέσα της δεκαετίας του 60’ αφοσιώθηκε στην ελληνική κωμωδία, κάνοντας σημαντικές επιτυχίες με το συγγραφικό δίδυμο Γιαλαμά - Πρετεντέρη σε έργα πρόζας και επιθεώρησης.
Στον κινηματογράφο οι μεγάλες εμπορικές επιτυχίες της καριέρας του, ήρθαν και αυτές μετά το 65’ σε ταινίες που έπαιζε τον μεσόκοπο Δον ζουάν. Μερικές από αυτές είναι «Κάτι κουρασμένα παλικάρια(1967)», «Πατέρα κάτσε φρόνιμα (1967)», «Ένας τρελλός γλεντζές(1970)», «Ο τρελοπενηντάρης(1971)», «Τι 30, τι 40, τι 50(1972)».
Συνολικά έπαιξε σε 77 ταινίες, δράματα και κωμωδίες, με την ίδια επιτυχία. Πολύ γνωστές του επιτυχίες είναι «Δον Ζουάν για κλάματα(1960)», «Καζανόβας (1963)», «Η βίλα των οργίων(1964)», «Η χαρτοπαίχτρα(1964)», «Θα σε κάνω βασίλισσα(1964)», «Υπάρχει και φιλότιμο(1965)», «Η Επιστροφή (1965)», «Ο γεροντοκόρος(1967)», «Ο στρίγγλος που έγινε αρνάκι(1967)», «Βίβα Ρένα(1967)», «Ο σπαγγοραμμένος(1967)», «Αν όλες οι γυναίκες του κόσμου(1967)», «Ο Ρωμιός έχει φιλότιμο(1968)», «Ο τρελός τα 'χει 400(1968)», «Καπετάν φάντης μπαστούνι(1968)», «Ο τζαναμπέτης(1969)», «Ησαΐα, μη χορεύεις(1969)», «Κρίμα το μπόι σου(1970)», «Της ζήλειας τα καμώματα(1971)», «Ο φαφλατάς(1972)», «Πίσω μου σ' έχω σατανά(1971)», «Ο άνθρωπος που γύρισε από τη ζέστη(1972)», «Ο άνθρωπος που έσπαγε πλάκα(1972)»κ.α..
Τιμήθηκε με το βραβείο του Α΄ ανδρικού ρόλου στο ΦΕΚΘ το 1969 για την ερμηνεία του στην ταινία «ο Μπλοφατζής».
Πέθανε στις 28 Ιουνίου του 1985.
