Ο Κώστας Χατζηχρήστος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1921. Ήταν γόνος πολύτεκνης οικογένειας, η οποία εγκαταστάθηκε στο Παγκράτι. Φοίτησε δυόμισι χρόνια στη Στρατιωτική Σχολή της Σύρου και τελείωσε τις σπουδές του στην Καβάλα.

Το 1942 μετά τον πρώτο του γάμο εντάχθηκε σ’ ένα θεατρικό μπουλούκι, με το οποίο πραγματοποίησε την πρώτη του σκηνική εμφάνιση. Το 1944 ερμήνευσε ένα ρόλο στο «Στραβόξυλο» του Ψαθά με τον θίασο της Ν.Γαϊτανάκη και ξεχώρισε για πρώτη φορά. Την περίοδο 1945-48 εμφανίστηκε σε οπερέτες και βαριετέ, ενώ το 1949 εντάχτηκε στο μουσικό θίασο της Κ.Νικολαίδου, όπου έκανε την πρώτη του μεγάλη επιτυχία ερμηνεύοντας τον Θύμιο, τον κουτοπόνηρο επαρχιώτη, ένα ρόλο που εμπνεύστηκε ο αδελφός της συζύγου του, ο Κώστας Νικολαΐδης. Από το 1951 έγινε περιζήτητος στις επιθεωρήσεις και τις μεγάλες μουσικές σκηνές.

Στον κινηματογράφο ξεκίνησε το 1952 με την ταινία « Ο Πύργος των Ιπποτών». Η πρώτη μεγάλη επιτυχία ήταν «Ο Ηλίας του 16^ου» (1959), ενώ την ίδια χρονιά καθιέρωσε και στην οθόνη το θεατρικό του ήρωα, τον Θύμιο με την ταινία «Ο Θύμιος τα ‘κανε θάλασσα (1959)». Έλαβε μέρος ως ηθοποιός σε 76 ταινίες. Ανάμεσα σε αυτές οι «Γκόλφω (1955)», «3 τρελοί ντετέκτιβς (1957)», «Μαρία η Πενταγιώτισσα (1957)», «Λαός και Κολωνάκι (1959)», «Η Λίζα τό 'σκασε (1959)», , «Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες», «Της κακομοίρας (1963)», «Ο καζανόβας (1963)», «Ο παράς κι ο φουκαράς (1964)», «Η σωφερίνα (1964)», «Όχι, κύριε Τζόνσον (1965)», «ο τυχεράκιας(1968)», «Ο απίθανος (1970)», «Θύμιος ο δαιμόνιος ντετέκτιβ (1971)»κ.α.. Επίσης ήταν παραγωγός σε 3 ταινίες, έγραψε το σενάριο σε 4 ταινίες  και σκηνοθέτησε 9 ταινίες, τις 3 σε συνεργασία Α.Τεγόπουλο.

Από το 1959, με τη δημοτικότητά του να βρίσκεται στο απόγειο εξαιτίας και του κινηματογράφου, συγκρότησε δικούς του θιάσους και άρχισε να ανεβάζει μια σειρά επιτυχημένων κωμωδιών και πανάκριβων επιθεωρήσεων συνεργαζόμενος με τα μεγαλύτερα ονόματα του μουσικού θεάτρου. Το 1965 ύστερα από μια επιτυχημένη περιοδεία στην Αμερική εγκαταστάθηκε στο δικό του θέατρο «Χατζηχρήστου», όπου συνέχισε τη δραστηριότητα του.

Μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες στη θεατρική του καριέρα τήταν ο «Ανθρωπος που γύρισε από τα πιάτα», που πρωτανέβηκε το χειμώνα του 1968-69 με συνθιασάρχες την Α. Φόνσου και τον Δ. Παπαγιαννόπουλο. Η πορεία του στο θέατρο συνεχίστηκε απρόσκοπτη μέχρι το 1983. Μετά από ένα διάστημα απουσίας, επέστρεψε και πάλι την περίοδο 1994-95, παίζοντας και για μία ακόμη φορά στο θέατρο «Χατζηχρήστος». Υπήρξε ο «Βασιλιάς του αυτοσχεδιασμού» και ο σωτήρας πολλών ατάλαντων σεναριογράφων.

 Πέθανε στις 3 Οκτωβρίου του 2001.