Ο Χρήστος Τσαγανέας γεννήθηκε στη Βράιλα της Ρουμανίας στις 2 Ιουλίου του 1906. Σπούδασε στην Επαγγελματική Σχολή Θεάτρου των Αθηνών.

Στο θέατρο ξεκίνησε το 1929 με το έργο «Η Θυσία του Αβραάμ». Για τριάντα χρόνια συνεργάστηκε με τους σημαντικότερους αθηναϊκούς θιάσους παίζοντας σε κλασικά κυρίως έργα, ενώ την δεκαετία του ’60 στράφηκε στη κωμωδία συνεργαζόμενος με τον Μ. Φωτόπουλο.

Στο σινεμά ξεκίνησε το 1933 με την ταινία «Ο Κακός Δρόμος» και καθιερώθηκε με την ταινία του Αλ. Σακελλάριου «Οι Γερμανού Ξανάρχονται (1948)», που ερμήνευσε τον τρόφιμο του τρελοκομείου που μέσα στη δίνη του εμφυλίου πολέμου φώναζε την αλησμόνητη φράση "Άνθρωποι, Άνθρωποι, προς τι το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός".

Έλαβε μέρος σε 72 ταινίες κωμωδίες, κομεντί, και δράματα. Μερικές από αυτές είναι «Ο άνεμος του μίσους (1954)», «Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο (1955)», «Μια ζωή την έχουμε (1958)», «Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο (1959)», «Έγκλημα στα παρασκήνια (1960)»,  «Ορφανή σε ξένα χέρια (1962)», «Ο Θεόδωρος και το δίκαννο (1962)», «Μην ερωτεύεσαι το Σαββάτο (1962)», «Κάτι να καίει (1963)», «Ο φίλος μου ο Λευτεράκης (1963)», «Ο δρόμος με τα κόκκινα φώτα (1963)», «Φτωχός, αλλά τίμιος (1965)», «Χωρίσαμε ένα δειλινό(1966)», «Η αρτίστα (1966)», «Ο σατράπης (1967)», «Το πιο λαμπρό αστέρι (1967)», «Δημήτρη μου... Δημήτρη μου (1967)», «Ο Ρωμιός έχει φιλότιμο (1968)», «Ο παλιάτσος (1968)», «Επιχείρησις Απόλλων (1968)», «Οι άντρες δεν λυγίζουν ποτέ (1968)», «Ένας μάγκας στα σαλόνια (1969)», «Ο ακτύπητος χτυπήθηκε (1970)», «Ο Μανολιός ξανακτυπά (1971)»,  «Κρεβατομουρμούρα (1971)», «Κάθε ναυάγιο και μια κόλαση (1971)», «Ένα αγόρι αλλιώτικο απ' τα άλλα (1971)» κ.α..

Τιμήθηκε από την πολιτεία με το Χρυσό Σταυρό του Γεωργίου του Α’.

Πέθανε στις 2 Ιουλίου 1976.