Ο Νίκος Ρίζος γεννήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου του 1924 στα Γιάννενα αλλά μεγάλωσε στην Άρτα. Το 1946 ήρθε στην Αθήνα και εργάστηκε για βιοποριστικούς λόγους ως αντιγραφέας κειμένων της επιθεώρησης στο θέατρο «Όασις» στο Ζάππειο. Λίγο αργότερα αυτοδίδακτος εντάθηκε στον περιοδεύοντα θίασο του Ν.Φερμα και έκανε την πρώτη του εμφάνιση το 1948 στη Μυτιλήνη σε επιθεωρησιακό νούμερο. Εκεί τον είδε τυχαία ο Αλ.Σακελλάριος και ενθουσιασμένος από το μοναδικό ταπεραμέντο του τον κάλεσε να παίξει στην επιθεώρηση «Άνθρωποι, άνθρωποι(1948)» στο θέατρο Μετροπόλιταν. Στο νούμερό του «το τραμ το τελευταίο» ερμήνευσε για πρώτη φορά τον τύπο του μάγκα που θα επαναλάβει με επιτυχία σε όλη την καριέρα του. Στη συνέχεια πήρε άδεια ηθοποιού ως εξαιρετικό ταλέντο και συμμετείχε σε σημαντικούς αθηναϊκούς θιάσους μέχρι το 1958.
Το 1959 σχημάτισε για πρώτη φορά δικό του θίασο με τους Γκιωνάκη και Μηλιάδη. Αξέχαστη έμεινε η συνεργασία του με τους Αυλωνίτη και τη Βασιλειάδου την περίοδο 1961 – 1965 ανεβάζοντας κωμωδίες που άφησαν εποχή τόσο στην Ελλάδα όσο και στη Γερμανία στους μετανάστες.
Στο σινεμά ξεκίνησε το 1950 σε ένα μικρό ρόλο στην ταινία του Γ.Τζαβέλλα «ο Μεθύστακας». Το 1953 έπαιξε στην πρώτη του κωμωδία «το Σωφεράκι» και αμέσως καθιερώθηκε ως κωμικός. Υπήρξε ένας από τους πιο δραστήριους έλληνες ηθοποιούς. Έπαιξε σε περίπου 300 κινηματογραφικές ταινίες. Ανάμεσα σε αυτές «Το ποντικάκι (1954)», «Πρωτευουσιάνικες περιπέτειες (1956)», «Ο ζηλιαρόγατος (1956)», «Τρεις τρελοί ντετέκτιβς (1957)», «Ο τζίτζικας και ο μέρμηγκας (1958)», «Ο θησαυρός του μακαρίτη (1959)», «Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα κι ο κοντός (1961)», «Όταν λείπει η γάτα (1962)», «Οι γαμπροί της Ευτυχίας (1962)», «Έξυπνοι και κορόιδα (1962)», «Της κακομοίρας (1963)», «Οι προικοθήρες (1964)», «Όχι, κύριε Τζόνσον (1965)», «Διχασμός (1965)», «Η βουλευτίνα (1966)», «Φουκαράδες και λεφτάδες (1966)», «Βίβα Ρένα (1967)», «Δημήτρη μου... Δημήτρη μου (1967)», «Ο τυχεράκιας (1968)», «Ψυχραιμία Ναπολέων (1968)», «Το κορίτσι του λούνα παρκ (1968)», «Ο γίγας της Κυψέλης (1968)», «Ο τζαναμπέτης (1969)», «Ο Στρατής παραστράτησε (1969)», «Η κόμισσα της φάμπρικας (1969)», «Η αρχόντισσα και ο αλήτης (1969)», «Ο άνθρωπος της καρπαζιάς(1969)», «Το αφεντικό μου ήταν κορόιδο (1969)» , «Η ταξιτζού (1970)», «Ο Νάνος και οι Επτά Χιονάτες (1970)», «Εθελοντής στον έρωτα (1971)», «Απ' τ' αλώνια στα σαλόνια (1972)», «Αγάπη μου παλιόγρια (1972)», «Τον αράπη κι αν τον πλένεις (1973)», «Ένας τρελός, τρελός αεροπειρατής (1973)», «Ο αισιόδοξος (1973)», «Ένας κοντός θα μας σώσει (1981)», «Γύφτικη κομπανία (1983)» κ.α..
Το 1986 μετέτρεψε τον κινηματογράφο «Αστορ» της οδού Σταδίου σε θέατρο, το οποίο λειτούργησε υπό την καλλιτεχνική διεύθυνσή του μέχρι το 1990.
Το 1999 τιμήθηκε για την προσφορά του στην επιθεώρηση από το Θεατρικό Μουσείο με το έπαθλο Παναθήναια.
Στις 20 Απριλίου του 1999 υπέστη έμφραγμα του μυοκαρδίου και μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο νοσοκομείο, όπου και κατέληξε από πνευμονικό οίδημα.
